Εκεί πάνω ο ΣΥΡΙΖΑ έχτισε την διχαστική ρητορική του και οδηγήθηκε στα άκρα. 

Σε μία από τις απαντήσεις που έδωσε στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου της πρόσφατης ΔΕΘ, ο κ. Τσίπρας θέλησε να παρουσιάσει την δική του κυβέρνηση ως αποτελεσματική σε αντίθεση με την προηγούμενη. Σε αυτήν του την προσπάθεια ανέφερε επί λέξει:

«Δεν ξέρω αν είναι γνωστό, αλλά η εικόνα είναι αντίστροφη από την εικόνα που υπήρχε με τις προηγούμενες κυβερνήσεις στη σχέση Ελλάδας-Θεσμών. Εξ όσων γνωρίζω, στην πέμπτη αξιολόγηση κυρίως η ελληνική κυβέρνηση καθυστερούσε -η τότε κυβέρνηση Σαμαρά- και οι θεσμοί πίεζαν.

Τώρα η σχέση μας είναι διαφορετική. Εμείς πιέζουμε. Και για το νομοσχέδιο για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές και για το Αναπτυξιακό Ταμείο, αλλά και για το νομοσχέδιο που αφορά την εθελοντική δήλωση εισοδημάτων. Νομίζω ότι είμαστε σε ένα πολύ προχωρημένο και θετικό στάδιο. Αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα χθες να εξαγγείλω την άμεση επίσπευση του νομοσχεδίου στη Βουλή για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, δηλαδή για το πλαστικό χρήμα, για να καταλαβαίνουμε και τι λέμε».

Με αυτήν την απάντηση-γκάφα ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται ως επισπεύδων (ασχέτως αν είναι γνωστές οι καθυστερήσεις) και πρόθυμος. 

Ομως χωρίς ίσως να το αντιλαμβάνεται, με αυτές τις φράσεις του  ανατρέπει μία ολόκληρη κατασκευή των προηγουμένων ετών, στην οποία στηρίχθηκαν κοινωνικές και πολιτικές εντάσεις, τις οποίες υποδαύλισε και παρουσιάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη κοινωνικής και εθνικής σωτηρίας και οι υπόλοιποι ως εθνικοί μειοδότες.  

Σήμερα είναι αυτός που εκτελεί το σχέδιο, αυτός που περικόπτει συντάξεις και μισθούς, αυτός που εκχωρεί την δημόσια περιουσία και αυτός που κάποια στιγμή θα εισπράξει τα επίχειρα. 

Και πιθανώς οι στρατηγικές του επιλογές να έχουν περιοριστεί τόσο, που κάθε του κίνηση είναι πλέον σπασμωδική.