Αφορμή η απόρριψη από τη συντριπτική πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών εισαγγελικών αιτημάτων για άρση της βουλευτικής ασυλίας δύο συναδέλφων τους . Τα αιτήματα αφορούσαν στους βουλευτές Κυριάκο Βελόπουλο (ΛΑΟΣ) και Αργύρη Ντινόπουλο (ΝΔ).
Συγκεκριμένα, ο εισαγγελέας είχε διαβιβάσει στη Βουλή- όπως είναι υποχρεωμένος- εις βάρος του κ. Βελόπουλου δικογραφία «για την πράξη της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας». Ο κ. Βελόπουλος, ο οποίος εκλήθη ενώπιον της Επιτροπής Κοινοβουλευτικής Δεοντολογίας, είχε αρνηθεί την κατηγορία ως «ανυπόστατη».
Προφανώς οι συνάδελφοί του πείστηκαν- καθώς προφανώς έχουν καλύτερη γνώση της υπόθεσης από τον εισαγγελέα- και στην ονομαστική ψηφοφορία που διεξήχθη την Τετάρτη στην Ολομέλεια της Βουλής, από τους 201 βουλευτές που ψήφισαν μόλις 16 τάχθηκαν υπέρ της άρσης της ασυλίας του, ενώ 11 προτίμησαν το «παρών» και 174 ψήφισαν αρνητικά.
Παράλληλα, με ακόμη μεγαλύτερη πλειοψηφία (179 «όχι», 12 «παρών» και 10 «ναι») απερρίφθη το εισαγγελικό αίτημα για την άρση της ασυλίας του βουλευτή Αργ. Ντινόπουλου, ο οποίος αντιμετώπιζε κατηγορίες για «παράβαση καθήκοντος κατ΄ εξακολούθηση» που αφορούσαν την περίοδο κατά την οποία ήταν δήμαρχος Βριλησσίων.
Η προκλητική αυτή απόφαση των βουλευτών μας είναι νομίζω χαρακτηριστική μιας νοοτροπίας: Καλύπτω για να με καλύψουν στο μέλλον. Αλλιως δεν μπορεί να εξηγηθεί για ποιο λόγο δεν αφήνουν τη δικαιοσύνη να κάνει το καθήκον της και να κρίνει αμερόληπτα αν ένας βουλευτής είναι ένοχος η αθώος. Δυστυχώς και σε αυτή την περίπτωση η λαϊκή ρήση επαληθεύεται: Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει…Η όπως ταιριάζει στην περίπτωσή μας, βουλευτής βουλευτού μάτι δεν βγάζει... Αν όμως δεν βγει μάτι και σε αυτή τη συγκυρία, πότε θα βγει; Τα συμπεράσματα δικά σας…