Και εξηγούμαι:

«1. Για την απόλυση από τη Βουλή υπαλλήλων που προσλήφθηκαν προκλητικά ως συγγενείς νυν και τέως βουλευτών».

Είναι γεγονός ότι η Βουλή αποτέλεσε και αποτελεί ένα κλειστό προνομιούχο club που η οικογενειοκρατία, η επιβράβευση της κομματοσκυλοφροσύνης και άλλα παρεμφερή «φρούτα» ενδημούν. Η πρόταση του κ. Λεβέντη θα είχε νόημα αν αντί για το ισοπεδωτικό της «απόλυσης» υπήρχε μια ανεξάρτητη διαδικασία αξιολόγησης των εν λόγω υπαλλήλων και η επιλογή μέσα από το σύνολο όσων θα υπέβαλαν αίτηση (ανοιχτή διαδικασία) των πλέον ικανών. Όσοι δεν έκαναν γι αυτή τη δουλειά –της Βουλής- θα μπορούσαν να επιλέξουν ανάμεσα στα εκατοντάδες κενά που υπάρχουν σε καίριους τομείς της δημόσιας διοίκησης και τοπικής αυτοδιοίκησης (νοσοκομεία, υπηρεσίες καθαριότητας, ασφαλιστικά ταμεία κτλ) που θα αντιστοιχούσαν στα προσόντα τους. Η παράλογη λογική Λεβέντη, επίσης, θα έπρεπε να εφαρμοστεί, εφόσον θα θέλαμε να είμαστε δίκαιοι, σε κάθε τομέα των «διορισμών». Αυτό θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να βρούμε ποιοι, πότε και με ποιο «μέσον» μπήκαν και να τους απολύσουμε. Προφανώς ανέφικτο εγχείρημα. Ίσως το πλέον λογικό θα ήταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να γίνουν αποδοτικοί και ανταποδοτικοί προς τους Πολίτες. Τέλος η πρόταση του κ. Λεβέντη στερείται ηθικής. Όταν τοποθετεί σε εκλόγιμη θέση τον γιο της συζύγου του (έστω και από τον προηγούμενο γάμο) δεν έχει δικαίωμα μέμφει την οικογενειοκρατία.

«2. Για την επιστροφή στις υπηρεσίες όπου οργανικά ανήκουν, κάθε αποσπασμένου του δημοσίου, με ελάχιστες εξαιρέσεις.»

Σχεδόν στο σύνολο του «δημοσίου» των χωρών που έχουν σύστημα παρεμφερές με την Ελλάδα υπάρχει η κινητικότητα των υπαλλήλων. Θεωρώ δεδομένο ότι ο κ. Λεβέντης δεν μιλάει για τους υπαλλήλους εκείνους που έχουν αποσπαστεί σε υπηρεσίες που έχουν μεγάλες ανάγκες (πχ νοσοκομεία, υπηρεσίες υποδοχής προσφύγων κ.α.) ή ότι έστω τους περικλείει στις ελάχιστες εξαιρέσεις. Μένουν λοιπόν οι αποσπασμένοι στο πολιτικοοικονομικό σύστημα. Αποσπασμένοι εν πολλοίς απαραίτητοι για να μπορέσουν οι βουλευτές και οι υπουργοί να ασκήσουν τα καθήκοντά τους. Δεν θεωρώ λογικό να πληρώνουν οι βουλευτές από την τσέπη τους τους συνεργάτες τους. Κάτι τέτοιο θα μεγιστοποιούσε τις εξαρτήσεις τους από οικονομικά συμφέροντα. Δεν θεωρώ επίσης λογικό να στερηθούν οι υπουργοί την ασφάλειά τους. Αντίθετα θεωρώ λογικό να επιλέγονται και εδώ οι πλέον κατάλληλοι και ικανοί με μια διαδικασία «τύπου ΑΣΕΠ». Να εξασφαλίζουν βουλευτές και υπουργοί ικανά στελέχη ανεξαρτήτως των κομματικών ή συγγενικών τους καταβολών. Με κάποιες, ίσως ελάχιστες, εξαιρέσεις, σε ιδιαίτερα λεπτά θέματα (πχ εθνικής ασφάλειας). Επίσης είναι αυτονόητο ότι οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να ασκούν τα καθήκοντά τους και όχι να κουβαλάνε ψώνια ή να κάνουν της ορντινάτσες. Αν βέβαια τους το επιτρέπει η αξιοπρέπειά τους, δικό τους πρόβλημα. Σε ανάλογο πεδίο υπάρχει και το ζήτημα ασφάλειας κάθε είδους παραγόντων του τόπου. Ασφάλειας που μια συντεταγμένη πολιτεία είναι υποχρεωμένη να εξασφαλίζει σε όλους της τους πολίτες. Να σημειώσω εδώ ότι μέχρι τώρα, στη σύγχρονη πολιτική ιστορία, μόνο «το Ποτάμι» προσπάθησε να στελεχώσει αξιοκρατικά τις δομές του. Λέτε γι αυτό να μειώθηκε το ποσοστό του.

«3. Για τη μείωση κατά 50% του μισθού όλων των αιρετών (από Πρόεδρο Δημοκρατίας, Πρωθυπουργό, υπουργούς, βουλευτές, δημάρχους, περιφερειάρχες, μητροπολίτες κ.α.).»

Σε απλά ελληνικά «μόνο οι πλούσιοι μπορούν να συμμετέχουν στα κοινά». Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Η Κάρπαθος είναι ένα νησί στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο με πληθυσμό 6.226 σύμφωνα με την τελευταία απογραφή. Ο μισθός λοιπόν του καθ’ όλα αξιόλογου, ικανού και προκομμένου δημάρχου (του κ. Λάμπρου) είναι περίπου 1400-1500 ευρώ καθαρά. Ένα ποσόν το οποίο λαμβάνει για να έχει συστηματική και διαρκή ενασχόληση με τα κοινά, με τα προβλήματα των συμπατριωτών του αλλά και τον δεκάδων χιλιάδων επισκεπτών του νησιού κάθε χρόνο (επίτηδες επέλεξα τουριστικό μέρος). Με βάση λοιπόν τη λογική του κ. Λεβέντη ο εν λόγω Δήμαρχος θα έπρεπε να λαμβάνει 750 ευρώ. Γεγονός που, είτε θα τον οδηγούσε πίσω στη δουλειά του για ένα μέρος της ημέρας, είτε θα τον έκανε δέσμιο των οικονομικών συμφερόντων. Αυτό είναι που επιθυμεί ο κ. Λεβέντης για τους αιρετούς; Το να είναι αδιάφοροι, εξαρτημένοι ή απλά πλούσιοι που κάνουν το κέφι τους; Α! και κάτι ακόμα, ένας κακοπληρωμένος αιρετός, εξαγοράζεται πολύ πιο εύκολα από κάποιον που θεωρεί ότι η δουλειά του έχει την ανάλογη ανταμοιβή. Όσον δε αφορά στους μητροπολίτες: άμεσος και πλήρης διαχωρισμός κράτους εκκλησίας, με την περιουσία της εκκλησίας ωστόσο να παραμένει στην εκκλησία. Το γεγονός ότι κάποιοι από την εκκλησία είναι ικανοί σαν managers δεν θα έπρεπε να είναι κατακριτέο, αλλά παράδειγμα.

«4. Για την κατάργηση κάθε σύνταξη πέραν της μιας και την αφομοίωση όλων των συντάξεων σε μια, που δεν θα υπερβαίνει τα 1500 ευρώ».

Τι πιο γελοίο απ’ αυτή την πρόταση. Δεκάδες χιλιάδες επαγγελματίες που κατέβαλαν επί δεκάδες χρόνια διπλές και τριπλές εισφορές θα βρεθούν σε μια μέρα –ή νύχτα αν το προτιμάτε- αντιμέτωποι με τον εμπαιγμό του κράτους. «Καλός μ…κας ήσουνα που μου τα ακούμπαγες αλλά εγώ τώρα δεν θα σου δώσω πίσω εκείνα που έχεις δικαίωμα να λάβεις γιατί τα κατασπατάλησα ή δεν μπορώ να τα βρώ!» Με τη λογική της ισοπέδωσης και πάλι αντί να περικόψουμε εκείνα που πρέπει (πχ σύνταξη τέκνων θανόντων μέχρι και τα 18 ή μέχρι και το πέρας των σπουδών –συν ένα έτος από τα χρόνια της σχολής μέγιστο-) να περικόψουμε τα πάντα για να τιμωρήσουμε όλους όσοι ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Σαν να σου λέει ο κ. Λεβέντης ΜΗΝ πληρώνεις εισφορές αφού δεν ξέρεις αν αύριο θα πάρεις αυτά που σου αναλογούν.

«5. Για την αυστηρή απαγόρευση σε κάθε συνταξιούχο που λαμβάνει σύνταξη άνω των 1000 ευρώ μηνιαίως, να εργάζεται».

Εντάξει, γελάνε και οι πέτρες. Θέλεις κύριε να εργαστείς; Ευχαρίστως να το κάνεις πληρώνοντας μη ανταποδοτικές (ως προς τη σύνταξη) εισφορές και με μια φορολογία που θα είναι δίκαιη προς όλους. Απαγορεύσεις τέτοιου είδους υπάρχουν μόνο σε απολυταρχικά καθεστώτα που –θέλω να πιστεύω- απέχουν παρασάγγας από το «κέντρο» που ισχυρίζεται πως πρεσβεύει ο κ. Λεβέντης!

«6. Για τον μέσω ειδικού σχεδίου εντοπισμό, με αναδρομή σε βάθος 10ετίας έρευνα, όλων των αργόμισθων του Δημοσίου, των ΔΕΚΟ, και την απόλυσή τους, ώστε και το Δημόσιο να καθαρίσει και να επιβραβευτούν οι ευσυνείδητοι δημόσιοι υπάλληλοι».

Εφόσον ο κ. Λεβέντης καταφέρει να βρει ποιοι δούλευαν και ποιοι όχι την τελευταία δεκαετία ανάμεσα σε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους θα πρέπει ό Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, η Παγκόσμια Τράπεζα και ίσως και η Ομάδα Έψιλον να του αναθέσουν την διακυβέρνηση του Πλανήτη. Το χιούμορ κάνει πάντα καλό.

«7. Για την κατάργηση συντάξεων όλων των χρηματισάντων σε όλα τα κρατικά αξιώματα αιρετών».

Συμπληρώνοντας τα επιχειρήματά μου στα σημεία 3 και 4 του παρόντος θα προσθέσω ότι -καταφανέστατα πλέον- ο κ. Λεβέντης θέλει να δημιουργήσει ένα σύστημα πλουσίων ή μιζαδόρων ή και τα δύο στην κεντρική πολιτική σκηνή αλλά και την τοπική αυτοδιοίκηση. Δεν νοείτε σε μια δημοκρατία να τιμωρείς αναδρομικά δικαίους και αδίκους επειδή απλά με αυτό τον τρόπο χαϊδεύεις τα αυτιά των μελλοντικών σου ψηφοφόρων. Το σωστό και δίκαιο για μένα είναι οι αιρετοί να εξασφαλίζουν τη συνέχιση της ασφάλισής τους (στο ταμείο που ανήκαν) για όσο καιρό ασκούν το λειτούργημά τους. Απλό.

«8. Για την κατάργηση όλων των συντάξεων των εύπορων Ελλήνων με ορισμό ως ορίου προς τούτο, το εισόδημα από άλλες πηγές να είναι 3000 ευρώ μηνιαίως και άνω».

Παραλογισμού μνημείο! Εφόσον μέσα από τη σκληρή σου δουλειά πρόκοψες, απέκτησες περιουσία (για την οποία φυσικά φορολογήθηκες και εξακολουθείς να σε φορολογούν) και η περιουσία αυτή σου αποφέρει εισοδήματα θα πρέπει να χάσεις τα δικαιώματά σου που απορρέουν από τις ασφαλιστικές σου εισφορές που πλήρωνες επί σειρά ετών! Κι αν αύριο το πρωί ξενοικιαστούν τα κτίριά σου; Θα πρέπει να αρχίσεις να παίρνεις τότε σύνταξη; Κι αν τα νοικιάζεις μαύρα; Τότε τι; Όλες οι προτάσεις του κ. Λεβέντη αναφορικά με τις συντάξεις θα είχαν νόημα αν το κράτους σου κατέβαλε όλα αυτά που εισέφερες όλα αυτά τα χρόνια έντοκα. Τότε ναι, δεν θα έπρεπε να είχες απαίτηση από το κράτος, ούτε και το κράτος από σένα. Το να καταβάλεις εισφορές για να μην πάρεις πίσω τίποτα επειδή απλά τα κατάφερες στη ζωή σου ... με ξεπερνά! Μήπως να ζητήσουμε και από τους ήδη με εισοδήματα να μην ασκούν δραστηριότητες και να μην καταβάλλουν εισφορές;

Κλείνοντας θα ήθελα να καλέσω τον Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα να δει με προσοχή την πρόταση –και- του κ. Λεβέντη για τη μείωση του αριθμού των βουλευτών. Θα ήταν ένα καλό δείγμα συμπαράστασης σε μια χώρα και ένα λαό που υποφέρει. Επ ουδενί βέβαια την απαγόρευση της παραμονής στο βουλευτικό αξίωμα πέραν των 12 ετών καθώς κάτι τέτοιο αντιβαίνει στην ίδια την έννοια της Δημοκρατίας. Εκείνο που θα μπορούσε, ίσως υπό όρους, να τεθεί, είναι το όριο ηλικίας για τη συμμετοχή στα κοινά.

Πέτρος Μεσοχωρίτης