Κακώς εκπλήσσονται όλοι αυτοί και κακώς λυπούνται για την «κατάντια» της εφημερίδας. Πρόκειται για κομματικό όργανο και εκτελεί, είτε ευθείες είτε έμμεσες άνωθεν εντολές. «Σιγά μην κλάψω», θα ταίριαζε στην περίσταση, όπως τραγουδούν με κάθε ευκαιρία βουρκωμένοι και συνεπαρμένοι οι νεαροί οπαδοί του (ή όσοι του έχουν απομείνει).
Ακόμη και αν κάποιοι επιλέγουν να υπερθεματίσουν σε κομματικό πατριωτισμό, την γραμμή της ηγεσίας υπηρετούν. Όσο και αν πρόκειται για ολίσθημα (πολιτικό, δημοσιογραφικό), το πρωτοσέλιδο αυτό δεν είναι ατύχημα. Αλλωστε, ουδείς αντέδρασε. Αντιθέτως, οι περισσότεροι, από τον Παππά και τον Τσίπρα εξάδελφο, έως τον Πολάκη έσπευσαν να χειροκροτήσουν.
Είναι αυτή η πλέον χαρακτηριστική απεικόνιση του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο του σημερινού, αλλά όλης της περιόδου ηγεσίας του Αλέξη Τσίπρα.
Ενα κόμμα που ελλείψει πολιτικού περιεχομένου καλλιεργεί την σύγκρουση και την ανωμαλία. Ένα κόμμα που δεν είναι ικανό να λειτουργήσει σε συνθήκες ομαλές και εξ αιτίας αυτής της αδυναμίας, φιτιλιάζει την δημόσια συζήτηση. Πολύ απλά, γιατί χωρίς αυτήν την ένταση και την υποδαύλιση της αντιπαράθεσης, δεν μπορεί να αντιληφθεί τον λόγο της ύπαρξής του.
Οι κατασκευές που με κόπο θα παρακολουθήσει κάποιος στον κομματικό Τύπο του ΣΥΡΙΖΑ ή στις αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, δεν είναι παρά η διανοητική τροφή ενός στενού ακροατηρίου, μονίμως αυτοαναφορικού και με θεμελιώδη αδυναμία πολιτικής υπέρβασης.
Είναι η ένδειξη και η απόδειξη του πραγματικού του χαρακτήρα και των όσων έχει κατορθώσει τα τελευταία χρόνια.
Τα λόγια που ακολουθούν τα είχε πει ο Βαγγέλης Βενιζέλος το 2013, σε κομματική συνεδρίαση του (τότε) ΠαΣοΚ: «Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί το υπόστρωμα του εκχυδαϊσμού και του εκφασισμού της κοινωνίας. Για την ακρίβεια θα μου επιτρέψετε να πω μια λέξη -και ζητάω συγνώμη από εσάς και τους ακροατές μας- του ''εκτσογλανισμού'' της ελληνικής κοινωνίας».
Οι φράσεις αυτές παραμένουν επίκαιρες και αποδεικνύονται ακριβείς και εύστοχες. Αυτό ήταν, αυτό είναι και αυτό θα παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η διαφορά είναι ότι σήμερα βρίσκεται σε μία περιδίνηση, από την οποία δεν μπορεί να γλιτώσει. Δεν το αντιλαμβάνεται και συνεχίζει να σκορπάει δηλητήριο.
Ακόμη και αν δεν ισχύει ότι ο σκορπιός αυτοκτονεί με το κεντρί του και το δηλητήριό του όταν απειλείται θανάσιμα και δεν έχει διαφυγή, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ αυτή είναι μία εξαιρετικά αντιπροσωπευτική παρομοίωση.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr