Η εκπαίδευση χάνει την επιστημοσύνη της και την στόχευση της αρετής και μεταβάλλεται σε μία θεώρηση λήθης, ανεκτικότητας, εγκατάλειψης, συγχώρεσης. Καθαρά χριστιανικής κοσμοθεωρίας, αλλά με εξωστέους διαρρήδην τους παπάδες απ' αυτή.

Η στρατιωτική θητεία θυμίζει παιδικές κατασκηνώσεις. Μη ζοριστούνε τα παιδιά και βρούμε κάνα μπελά! Είναι καιροί τώρα να στερούμεθα αστέρια; Χάνει έτσι ο στρατός το νόημα της ύπαρξής του, δηλ. να σφυρηλατεί αξιόμαχους φύλακες του οικοπέδου μας. Εάν πιστεύουμε βεβαίως, ότι έχουμε γη και μας ανήκει.

Ο εργασιακός βίος απο έμβολο παραγωγής πλούτου αμοιβαίως για εργοδότες κι εργαζόμενους, έχει κατρακυλήσει σε πεδίο δικαιωμάτων, αργιών κι απεργιών. Μέγας διδάσκαλος και θεωρητικός σ' αυτό το ελληνικό δημόσιο. Ποτέ τη Κυριακή! Μάλιστα! Δεν ξέρουν οι ΗΠΑ, η Μέκκα του καπιταλισμού, ξέρουμε εμείς... Εκτός κι αν ανήκουμε σ' άλλο οικονομικό σύστημα.

Η οικογένεια είναι στα ώπα της. Το παραδοσιακό κυριακάτικο τραπέζι έχει αντικατασταθεί από τα Goodies. Η φιλοζωία έχει υποκαταστήσει σοβαρά την τεκνοποίηση. Τα παιδιά - ο αφρός των ημερών - επήλυδες στο εξωτερικό για να βγάλουν κάνα φράγκο. Η υιοθεσία σε νέους αχαρτογράφητους ορίζοντες με συγκεχυμένους γονικούς ρόλους.

Η δικαιοσύνη εξαντλεί την επιείκεια της. Είμαστε καλοί άνθρωποι, εμείς οι Έλληνες. Κι άδολοι συνάμα. Τον πρότερο "έντιμο" βίο, τον κάναμε "σύννομο". Έτσι, όποιος έχει λευκό ποινικό μητρώο ή έχει καταδικαστεί σε ήσσον πλημμέλημα να παίρνει αυτομάτως ως μπόνους το ελαφρυντικό της ποινής του. Χωρίς πολλά - πολλά.

Η δημόσια τάξη θεατής σε καουμπόικο έργο.Περιμένει στο ασύρματο να ακούσει την μόνιμη εντολή: «όχι χρήση βίας».Κι ας εκτυλίσσεται μπροστά της η βία.

Η πολιτική ζωή του τόπου έχει μπολιαστεί συστηματικά με τόνους εφεκτικότητας, υποχωρητικότητας, κατευνασμού. Μιά νοοτροπία εφάμιλλη των "πουρκουάδων" γάλλων πολιτών του 1940 έχει παγιωθεί. Νέες ορολογίες εμφανίστηκαν: "δημιουργική ασάφεια, κλαίω κάθε 5η του Ιούλη, Βόρεια Μακεδονία, το κράτος έχει συνέχεια, συνεκμετάλλευση". Η μέλλουσα ορολογία είναι ορατή: "το Καστελόριζο κείται μακράν". Το πολιτικό πεδίο είναι ανοικτό για γενναιοδωρίες. Το μεν ΚΚΕ προβλέψιμο κι ακίνδυνο, ως ξεδοντιάρα γραία, η δε ΧΑ passé, αποδοκιμασμένη και σιδεροδέσμια.

Η τρυφηλή ζωή, η απάθεια για τα μελλούμενα, η μόνη φροντίδα για τη σύνταξη και τα αναδρομικά, το μέλημα να την βγάλουμε τώρα κι ας γίνουν όλα στάχτη, δεν είναι καλή προίκα . Το 510 πχ δεν είναι τόσο μακρυά. Τότε που ο Κρότων μπήκε και έκαψε την Σύβαριν.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr