Την Πρωτομαγιά του 1944, ανάμεσα στους 200 κρατούμενους κομμουνιστές στο Χαϊδάρι που στήθηκαν στον τοίχο της Καισαριανής ως αντίποινα για τον θάνατο ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του, ήταν κι ένας νεαρός έφηβος, ένας από αυτούς τους παράτολμους γαβριάδες της Εθνικής Αντίστασης, ο Μιχάλης Λικουρίνος.
Όταν ήρθε η σειρά της δικής του εικοσάδας να πάρει τη θέση της μπροστά από το εκτελεστικό απόσπασμα ο Μιχάλης, διαπίστωσε αμήχανος ότι τα πολυβόλα ήταν στημένα στο ύψος ενός μέσου άνδρα κι οι σφαίρες που αποδεκάτιζαν τους συντρόφους του, περνούσαν πάνω απ΄ το κεφάλι του και δεν τον έπιαναν.
Τότε, αυτός ο θεόρατος «μικρός», ψηλώνοντας απότομα μέσα του, σηκώθηκε αψήφιστα κι υπερήφανα στις μύτες των ποδιών του, θεωρώντας ατιμωτικό να αποστεί από το μέτρο της συλλογικής θυσίας κι έπεσε μαζί με τους άλλους.
Θα έπρεπε να ξέρουν όσοι σήκωσαν αντάρα για την απόφαση του υπουργού Παιδείας να δίνει με κλήρωση τη σημαία, και μόνο στα παιδιά του Δημοτικού, ότι ο τρόπος που τιμάμε το εθνικό σύμβολο δεν σχετίζεται με τις επιδόσεις των μαθητών, ούτε και με το μπόϊ, αλλά, με την κατανόηση της βαθύτερης ουσίας των Εθνικών Επετείων.
Και από την άποψη αυτή, δικαιούνται να σηκώνουν τη σημαία όλοι. Δεν είναι η φιλοπατρία ζήτημα αριστείας.
Αλλοιώς ο παππούς μου ο Ευάγγελος Χατζηδημητρίου που πήρε μέρος σε όλους τους πολέμους που μεγάλωσαν την Ελλάδα κι έφτασε μέχρι τον Σαγγάριο και το Αφιόν Καραχισάρ, δεν θα΄ πρεπε να πάρει κανένα από τα εννέα παράσημα ανδρείας, λόγω αγραμματοσύνης. Το έχει πει χιλιάδες χρόνια πριν ο Θουκυδίδης με τα λόγια του στρατηγού Νικία που συνόψισε: «Άνδρες γαρ πόλις και ου τείχη, ουδέ νήες ανδρών κεναί» (η πόλη, είναι οι [εύψυχοι] άνδρες κι όχι τα τείχη, ούτε και τα αδειανά καράβια).
Το πατριωτικό φρόνημα, ο σεβασμός και το δέος γι΄ αυτά τα άγια χώματα που σκεπάζουν τους δικούς μας, δεν χτίζεται στις παρελάσεις που ονειρεύτηκε ο Ι. Μεταξάς ή με γελοίες τελετές χουντικής αισθητικής οι οποίες είναι καιρός να καταργηθούν.
Η Αντιπολίτευση στη χώρα και ιδίως η αξιωματική που δείχνει να πελαγοδρομεί χωρίς να έχει να προτείνει κάνα σχέδιο της προκοπής για την έξοδο από την κρίση και σηκώνει τώρα τον κόσμο με υστερικές κραυγές στο πόδι, θα πρέπει να θυμάται ότι από τότε που η Ελλάδα έγινε χώρος υποδοχής μεταναστών, υπήρξαν πολλές περιπτώσεις αρίστων που «μετείχαν της ελληνικής Παιδείας» και δεν τους δόθηκε η σημαία στην παρέλαση, επειδή ξεσηκώθηκαν εκείνοι που ανέκαθεν έβλεπαν τον (κάλπικο) πατριωτισμό και την εθνικοφροσύνη σαν επικερδή μπίζνα και επέβαλαν να μην πέσει το εθνικό σύμβολο στα χέρια των «ξένων».
Τώρα τους μάρανε τους υποκριτές, η προστασία της αριστείας…
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr