Στην εθνικοϋπερήφανη ρητορική συνέπλευσε και η ΝΔ. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης, όταν το καλοκαίρι 2018 τα πολιτικά ρετάλια σήκωσαν την παντιέρα της αντίστασης στους δανειστές με την απόρριψη της πιστοληπτικής γραμμής, δήλωσε: εμείς δεν ζητήσαμε ποτέ πιστοληπτική γραμμή.
Με την κορωναϊκή κρίση έγινε απολύτως προφανές το λανθασμένο της επιλογής. Όσον αφορά το spread πήδηξε και μένει κάπου 100 μονάδες βάσης ψηλότερα - επίπεδα Αυγούστου 2019 (ενδιαμέσως είχε πάει πολύ ψηλότερα). Δεν υπάρχει κανείς να στηρίξει (η ποσοτική χαλάρωση, ας πούμε) και το θηριώδες μαξιλάρι αποδεικνύεται πως δεν πείθει τις αγορές. Ακόμη χειρότερα, στα μέτρα που ανακοινώθηκαν χτες από τη Λαγκάρντ, η Ελλάδα κρατάει την ομπρέλα της αντίστασης. Ένεση πρόςθετης ρευστότητας σε όλη την Ευρώπη, εκτός από την Ελλάδα. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως τουλάχιστον €4 δις πρόσθετης ρευστότητας που θα μπορούσε να έλθει, απλώς δεν έρχεται. Το λες και επιτυχία! Το δε μαξιλάρι έχει στραγγαλίσει την οικονομία. Οι Σταϊκούρας, Σκυλακάκης, υπό την εποπτεία Μητσοτάκη, συνεχίζουν και επιτείνουν την πολιτική της σαρανταποδαρούσας. Φαίνεται να υπάρχει μόνο μία πηγή εκπόνησης πολιτικής: ο ΟΔΔΗΧ και ο κ. Τσάκωνας! Οι Σταϊκούρας και Σκυλακάκης έχουν επωμισθεί το έργο να αστοχούν στον προϋπολογισμό και να κάνουν τους ζογκλέρ με τον υποχρεωτικό εσωτερικό δανεισμό.
Τη Δευτέρα στο Eurogroup θα ληφθούν αποφάσεις υψηλού κόστους για την αντιμετώπιση της κρίσης. Με τους σημερινούς περιορισμούς (μαξιλάρι, μη επιλέξιμα περιουσιακά στοιχεία), η Ελλάδα θα βρεθεί με πολύ λιγότερη βοήθεια. Οι ανόητοι θα πουλάνε νίκες με χαλάρωση πλεονάσματος! Αν σκεφθούμε απλώς πως κάθε 10% μείωση των εσόδων τουρισμού είναι μείωση 1.2% του ΑΕΠ, όποια χαλάρωση θα αντισταθμιστεί σε μεγάλο ποσοστό από τις σχετικές απώλειες.
Η Ελλάδα απαιτείται να εκμεταλλευθεί και την τελευταία δυνατότητα διευκόλυνσης. Λόγω του τεράστιου προβλήματος της Ιταλίας, αλλά και της παγιωμένης άρνησης της γείτονος να αποδεχθεί περιοριστικές συμβάσεις, όπως προγράμματα στήριξης, είναι πολύ πιθανόν να μπουν στο τραπέζι και νέα εργαλεία χρηματοδότησης. Το ελληνικό συμφέρον επιβάλλει την εισαγωγή εργαλείων που να καθιστούν επιλέξιμα από την ΕΚΤ τα ελλημικά περιουσιακά στοιχεία. Πέραν της άμεσης ρευστότητας, οι θετικές επιπτώσεις θα είναι σημαντικές - διαφορετικά πρέπει να περιμένουμε την περίφημη "επενδυτική βαθμίδα" σε ενάμισυ χρόνο ή, απλώς, κάποτε!
Το λάθος του 2018 ΠΡΕΠΕΙ να διορθωθεί. Η πιστοληπτική γραμμή, εκτός της επιλεξιμότητας των asset, απελευθερώνει το μαξιλάρι. Χρειαζόμαστε τόσο τη χαλάρωση των περορισμών πλεονασμάτων, όσο και τη ρευστότητα. Εάν βέβαια η κυβέρνηση ξέρει τι να την κάνει.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να ζητήσει την ανάπτυξη ενδιάμεσου εργαλείου. Να εγγυάται τις εκδόσεις χρέους για τρία έως πέντε χρόνια, με την επιστροφή του σκληρού μαξιλαριού (€15.7 δις, για κάθε κίνηση απαιτείται συναίνεση ESM). Μαζί με τα αναμενόμενα μέτρα χαλάρωσης, η κυβέρνηση θα μπορεί να ασκήσει πολιτικές τόσο άμυνας όσο και ανάπτυξης.
Μα θα είναι μνημόνιο! Ε και; Εάν δεν δράσουμε τώρα, θα δούμε την οικονομία να βολοδέρνει και στο βάθος του ορίζοντα τα βράχια. Είναι αμφίβολο κατά πόσον θα μπορούμε να έχουμε το νιοστό μνημόνιο σε δύο ή τρία χρόνια.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr