Δεν θα ήταν υπερβολικό να υποστηρίξουμε ότι αν η Εθνική Τράπεζα καταφέρει να συγκεντρώσει τα περίπου 750 εκατομμύρια που απαιτούνται, θα πρόκειται για το πλέον ελπιδοφόρο σημάδι στην ελληνική οικονομία από το ξεκίνημα της κρίσης. Να διευκρινίσω εδώ, ότι δεν έχω φόβους για τον «αφελληνισμό» των ελληνικών τραπεζών, αν με τον όρο αυτό εννοούμε ότι η υπαγωγή τους στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (δηλαδή στην Τρόικα) θα σημάνει το τέλος των θαλασσοδανείων σε χρεοκοπημένα ΜΜΕ και σε χρεοκοπημένα πολιτικά κόμματα. Να μου λείπει τέτοια «ελληνικότητα».
Από την άλλη όμως, αν η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας καταφέρει να συγκεντρώσει ένα τόσο σημαντικό πόσο σε ιδιωτικά κεφάλαια σε τέτοιες εποχές, αυτό θα σημαίνει ότι επανέρχεται η εμπιστοσύνη στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Ως εκ τούτου, η κατάληξη της προσπάθειας θα είναι ο πλέον αξιόπιστος δείκτης για το «ηθικό» της επιχειρηματικής κοινότητας στην Ελλάδα. Αν το ηθικό δεν είναι στα τάρταρα και τα χρήματα μαζευτούν, τότε δεν θα είναι παράλογο να ελπίζουμε ότι σύντομα θα αρχίσουν να δημιουργούνται και θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Υπενθυμίζω ότι για μία χώρα όπως η Ελλάδα, με τη μεγαλύτερη εφοπλιστική κοινότητα στον κόσμο, τα 750 εκατομμύρια σε άλλες εποχές θα ήταν «στραγάλια» για έναν κολοσσό όπως η Εθνική, με τις περισσότερες καταθέσεις από οποιοδήποτε άλλο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα.
Μέχρι τώρα, ο ελληνικός επιχειρηματικός κόσμος ήταν απών από την προσπάθεια εθνικής ανάκαμψης. Ελάχιστοι πατριώτες βοήθησαν τα θύματα της κρίσης, αποδεχόμενοι να υποστούν οι ίδιοι θυσίες για να διατηρήσουν όσες περισσότερες θέσεις εργασίας μπορούν. Ελάχιστοι έμειναν εντός συνόρων για να ματώσουν μαζί με την πατρίδα τους. Ελάχιστοι μιμήθηκαν το παράδειγμα των εθνικών ευεργετών του παρελθόντος, οι οποίοι έστω και από υστεροβουλία ή προσωπικό ψώνιο, «έβαλαν πλάτη» όταν χρειαζόταν. Οι περισσότεροι «τα σήκωσαν» κι έφυγαν, προσπαθώντας να περιορίσουν κατά το δυνατόν τις απώλειες τους. Πρόκειται για τακτική αυτοκαταστροφική, αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί μέτοχοι που συμμετείχαν στην προηγούμενη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής και άλλων ελληνικών επιχειρήσεων έχασαν πολλά χρήματα και ότι «τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια», όπως έλεγε και το λαϊκό άσμα, αλλά τι άλλος τρόπος υπάρχει για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία και να βγάλουν κάποια τα σπασμένα όσοι έχασαν; Το έχει πει αρκετές φορές και η Καγκελάριος Μέρκελ: γιατί να επενδύσουν οι Γερμανοί ή οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα, όταν οι ίδιοι οι Έλληνες που γνωρίζουν τη χώρα, δεν επενδύουν, αλλά σηκώνουν τις καταθέσεις τους και φεύγουν;
Θα μου πείτε και τι τους νοιάζει τους Έλληνες κροίσους αν επενδύει κανείς στην Ελλάδα; Ε, τότε, αν είναι έτσι και δεν δίνουν δεκάρα αν η πατρίδα τους θα υποβαθμιστεί στο αναπτυσσόμενο κόσμο, τότε καλά να πάθουμε κι εμείς κι αυτοί. Γιατί η Ελλάδα από εκείνους περιμένει, από τον ιδιωτικό τομέα να επενδύσει και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, το δημόσιο μας τελείωσε, πάπαλα, χρεοκόπησε.
Ιδού η Ρόδος λοιπόν για τον ελληνικό επιχειρηματικό κόσμο, την εφοπλιστική κοινότητα, τους μεγαλοκαταθέτες. Ας κάνουν επίδειξη δύναμης, μαζεύοντας τα λεφτά, κι ας δείξουν στην Ευρώπη ότι υπάρχουν ακόμη σημεία ζωής στην ελληνική οικονομία, ότι οι άνθρωποι της πιστεύουν ότι θα βγούμε από το βούρκο, ότι οι Έλληνες επιχειρηματίες έχουν «κοχόνες» και δεν φοβούνται, ότι δεν είναι ψιλικατζήδες. Στο κάτω-κάτω, την Εθνική Τράπεζα αγοράζουν, όχι κανένα παλιομάγαζο της κακιάς ώρας....
ΥΓ: Για τους καχύποπτους, να διευκρινίσω ότι ούτε δάνεια, ούτε άλλα πάρε-δώσε οποιασδήποτε μορφής έχω με την Εθνική, εκτός από τον τρεχούμενο λογαριασμό μισθοδοσίας μου, ο οποίος αδειάζει πριν καν φτάσει το τέλος του κάθε μήνα. Ουτε φυσικά γνωρίζω οποιονδήποτε από τη διοίκησή της, την τωρινή ή τις προηγούμενες. Η μόνη «υποχρέωση» που νιώθω ότι έχω στην Τράπεζα είναι ότι η υποτροφία που πήρα πριν από έντεκα χρόνια για το διδακτορικό μου στο London School of Economics, δόθηκε από την Εθνική, η οποία όμως δεν είχε λόγο στην αξιολόγηση των υποψηφίων.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr