Αποδοχή επίσης σημαίνει πως παύω να έρχομαι αντιμέτωπος μ’ αυτό που είσαι. Η αποδοχή είναι η βάση της αγάπης. Παραιτούμαι από την απαίτηση του εγώ μου, που είναι να είσαι αυτός που θέλω εγώ να είσαι και συνεπάγεται ότι δεν θα προσπαθήσω ούτε και θα σου ζητήσω ν’ αλλάξεις. Σε αποδέχομαι σημαίνει πως ειλικρινά θεωρώ δεδομένο ότι δεν χρειάζεται ν’ αλλάξεις για χάρη μου. Αν αλλάξεις συμπεριφορά, τρόπο σκέψης ή τρόπο ζωής, πράγμα που σου εύχομαι (αν χρειάζεται), αυτό θα γίνει όταν το θελήσεις εσύ, όποτε εσύ το αποφασίσεις, ή όταν νιώσεις την ανάγκη να σε πιέζει και δεν το κάνεις για κανέναν άλλον.
Οταν διακρίνω την πλήρη αποδοχή σου, τότε μόνο μπορώ να σου δείξω την πιο τρυφερή και ευάλωτη πλευρά μου. Η στενή σχέση που προϋποθέτει η αποδοχή και το ασφαλές περιβάλλον που προκύπτει μου επιτρέπει την απόλυτη έκφραση αυθεντικότητας για να μπορέσω να ανοιχτώ. Μόνο μέσα σε μία στενή σχέση μπορώ να δώσω ότι έχω να δώσω. Ένα από τα βασικά στοιχεία των θετικών σχέσεων είναι η αφοσίωση και ο σεβασμός στην ατομικότητα του άλλου. Στηρίζομαι και αφοσιώνομαι στις ομοιότητες και σέβομαι τις διαφορές μας. Οι ομοιότητες μας φέρνουν κοντά και οι διαφορές μας, μάς επιτρέπουν να επωφελούμαστε από τις εμπειρίες και των δυο μας και να μαθαίνουμε.
Πολύ συχνά ακούμε ανθρώπους να λένε «εγώ έτσι είμαι». Αυτό που εννοούν είναι: Εγώ είμαι έτσι γιατί είμαι σωστός ή αν δεν είμαι σωστός έχω τόσα πράγματα που με κάνουν ελκυστικό άρα εσύ πρέπει να υποταχτείς. Το “έτσι είμαι”, ζητάει υποταγή από τον άλλον άνευ όρων. Πολλές φορές για να μπορέσουμε να πετύχουμε την αποδοχή, προσπαθούμε διαρκώς και απεγνωσμένα να κάνουμε καλή εντύπωση, ούτως ώστε να γινόμαστε εν τέλει αποδεκτοί.
Αυτη η επιτακτική τοποθετηση προκειμένου γίνουμε αποδεκτοί, θα γινόταν πιο αβίαστη αν το μυαλό μας θα ήταν σαν το νερό της λίμνης, που υποχωρεί χωρίς καμία αντίσταση σε ότι πέσει μέσα. Κι αφού πάντα υποχωρεί, τίποτα δεν μπορεί να το βλάψει. Μπορούμε να δοκιμάσουμε να το χτυπήσουμε με το πιο βαρύ αντικείμενο ή να το κόψουμε με το πιο κοφτερό μαχαίρι αλλά δεν θα καταφέρουμε ποτέ να το πληγώσουμε.
Σαν ηγέτες κάποιες φορές προσπαθούμε να γίνουμε σθεναροί και αδιαπέραστοι σαν την πέτρα, και δεν καταλαβαίνουμε ότι, ακριβώς όταν αντιστεκόμαστε, είναι που καταλήγουμε να πληγωθούμε. Αν ήμασταν σαν το νερό, τότε θα γινόμασταν άτρωτοι. Τίποτα δεν θα μπορούσε να μας πονέσει. Θ’ αφήναμε τα πράγματα να μας διαπερνούν και μετά θα συνερχόμαστε και θα ηρεμούσαμε. Προσπαθήστε το!
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr