Υπάρχει μια ιστορία για έναν σαμουράι και έναν θιβετιανό μοναχό που ήταν ο σοφός της περιοχής του. Κάποια στιγμή περνώντας από αυτήν την περιοχή ο σαμουράι ζήτησε να συναντηθεί με τον σοφό δάσκαλο για να ζητήσει τη βοήθειά του στην αναζήτηση των πυλών του παραδείσου και της κόλασης.

-Πες μου, σοφέ δάσκαλε, είπε ο σαμουράι ποιες είναι αυτές οι πύλες;

και ο σοφός δάσκαλος απάντησε: -Εσύ μου φαίνεσαι ζητιάνος και γιατί ένας ζητιάνος έχει τέτοιες αναζητήσεις;»

Ο σαμουράι γίνεται κόκκινος από τον θυμό του και βγάζει το σπαθί για να σκοτώσει τον σοφό δάσκαλο.

-Αυτή, είναι η πύλη της κόλασης, του λέει ο δάσκαλος, δείχνοντάς του το σπαθί έξω από τη θήκη. Τρομάζοντας ο σαμουράι το βάζει πίσω στη θήκη.

-Και αυτή του παραδείσου, κατέληξε ο σοφός.

Όλοι έχουμε μέσα μας το καλό και το κακό. Τι οδηγίες χρειάζονται για να γίνει η κόλαση, παράδεισος;

Έχει ειπωθεί ότι «ο κοντινότερος δρόμος ανάμεσα σε δύο σημεία είναι η διάθεσή μας». Όταν έχω κακή διάθεση, κάνω τα πράγματα όχι καλά. Όταν είμαι σε καλή διάθεση η ποιότητα που προσφέρω στο περιβάλλον μου είναι απαραμίλλως καλύτερη. Η διάθεσή μας ορίζεται από την αυτοπειθαρχία που έχουμε σαν ηγέτες, ώστε να κάνουμε θετικές σκέψεις. Το αρχικό σημείο είναι η διάθεση και η δέσμευσή μας να αποτελέσουμε οι ίδιοι πηγή αγάπης. Η συμπεριφορά, οι επιλογές, οι πράξεις καλοσύνης και η επιθυμία μας να προσφέρουμε πρώτοι, θα μας καθοδηγήσουν προς τον τελικό μας στόχο.

Έχετε πολλές ευκαιρίες να επιλέξετε ανάμεσα στο να έχετε δίκιο και στο να είστε «καλός» ηγέτης.

Σας δίνεται η ευκαιρία σαν ηγέτης να υποδείξετε σε κάποιον τα λάθη του, τα πράγματα που θα μπορούσε ή θα έπρεπε να κάνει αλλιώς ή ακόμα και κάποιους τρόπους για να βελτιωθεί ο ίδιος. Έχετε ευκαιρίες να «διορθώσετε» κάποιον τόσο ιδιωτικά, όσο και παρουσία άλλων. Όλες αυτές οι περιστάσεις καταλήγουν στην πιθανότητα να κάνετε όχι μόνο τον άλλο να νιώσει άσχημα, αλλά, εν συνεχεία, και τον ίδιο σας τον εαυτό.

Ο λόγος που μπαίνουμε στον πειρασμό να βάλουμε κάποιον στη θέση του, να τον διορθώσουμε ή να του δείξουμε πως εμείς έχουμε δίκιο είναι πως, εντελώς λανθασμένα, το εγώ μας πιστεύει πως αν αποδείξουμε σε κάποιον άλλο ότι κάνει λάθος, τότε αυτός που έχει δίκιο είμαστε εμείς και έτσι θα νιώσουμε καλύτερα.

Στην πραγματικότητα, όμως, αν προσέξετε το πως νιώθετε αφού διορθώσατε κάποιον, θα δείτε ότι νιώθετε χειρότερα από πριν. Η καρδιά σας, εκείνο το τμήμα του εαυτού σας που είναι γεμάτο συμπόνια, ξέρει πως είναι αδύνατο να νιώσετε καλύτερα σε βάρος κάποιου άλλου.

Ευτυχώς η αλήθεια βρίσκεται στο ακριβώς αντίθετο. Όταν ο σκοπός σας είναι να βοηθήσετε τους ανθρώπους να γίνουν καλύτεροι, να νιώσουν καλύτερα, να μοιραστείτε τη χαρά τους, δρέπετε και εσείς τις απολαβές των θετικών συναισθημάτων τους.

Έτσι λοιπόν την επόμενη φορά που σας δίνεται η ευκαιρία να διορθώσετε κάποιον, αντισταθείτε στον πειρασμό. Και αντί γι’ αυτό αναρωτηθείτε: «τι επιζητώ στην πραγματικότητα απ’ αυτή την αλληλεπίδραση;» Κάθε φορά που αντιστέκεστε στην επιθυμία σας να «έχετε δίκιο» και επιλέγετε αντί αυτής να έχετε καλοσύνη, θα παρατηρήσετε πως διακατέχεστε από ένα συναίσθημα ηρεμίας. Αν έχετε σκοπό να είστε ένας άνθρωπος γεμάτος ηρεμία, πρέπει τις περισσότερες φορές να επιλέγετε να είστε καλός αντί να έχετε δίκιο. Γεννηθήκαμε για να κάνουμε το καλό. Εξασκηθείτε λοιπόν σε τυχαίες πράξεις καλοσύνης. Κάθε μέρα πείτε σ’ έναν τουλάχιστο άνθρωπο κάτι που σας αρέσει, θαυμάζετε ή εκτιμάτε σ’ αυτόν.

Η καλοσύνη δεν είναι αδυναμία, είναι δύναμη.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr