Ο πρόεδρος του κόμματος, που θυμίζουμε προτείνει και κατάργηση των εκτρώσεων, διαμαρτυρήθηκε στη Βουλή για παραποίηση του εθνικού μας συμβόλου:

«Είναι δυνατόν να παρουσιάζεται η σημαία μας με ροζ χρώμα, να διακωμωδείται το εθνικό μας σύμβολο; Η σημαία αλλάζει χρώμα, μόνον όταν βαφτεί κόκκινη από το αίμα των αγώνων του λαού μας» είπε χαρακτηριστικά.

Το υπουργείο Εξωτερικών αντί να του εξηγήσει πως δεν είναι η σημαία μας, αλλα ένα έργο τέχνης, έδειξε να συμφωνεί μαζί του. Ενήργησε ως λογοκριτής και έδωσε εντολή να κατέβει το συγκεκριμένο έργο από την έκθεση.

Επαναλαμβάνουμε! Η σημαία δεν κρεμάστηκε στον ιστό του προξενείου μας, ούτε χρησιμοποιήθηκε κάπου ως η σημαία της Ελλάδας. Χρησιμοποιήθηκε ξεκάθαρα σαν έργο τέχνης, κρεμασμένη σε ένα τοίχο.

Είχε μάλιστα και επεξήγηση της καλλιτέχνιδας, Γεωργίας Λαλέ:

«Το έργο τέχνης δημιουργείται από σεντόνια, δωρεά γυναικών που ζουν στην Ελλάδα. Αυτές οι γυναίκες έχουν φαινομενικά λίγα κοινά πράγματα, αλλά όλες έχουν ξαπλώσει σε αυτά τα σεντόνια απελπισμένες και φοβισμένες». 

Η κα. Λαλέ προσθέτει πως «λυπάμαι που παρερμηνεύτηκε το έργο μου. Τα θύματα γυναικοκτονίας και ενδοοικογενειακής βίας είναι ήρωες στον αγώνα για το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία στην Ελλάδα και παγκοσμίως».

Εμείς απλώς να προσθέσουμε πως ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν διεθνώς (πχ η παναφρικανική σημαία των ΗΠΑ). Εντός της Ελλάδας το πιο ηχηρό παράδειγμα είχε τη σφραγίδα του Τζίμη Πανούση, ο οποίος κατηγορήθηκε για προσβολή εθνικού συμβόλου το 2000. Αιτία ήταν η αφίσα της παράστασης «Της Πατρίδας μου η Σημαία», η οποία έδειχνε την ελληνική σημαία με ένα σφυροδρέπανο στη θέση του σταυρού.

Αρχικά καταδικάστηκε στις 23 Οκτώβρη του 2000 σε εξαγοράσιμη ποινή τεσσάρων μηνών φυλάκισης αλλά τελικά αθωώθηκε δευτεροδίκως από το 5ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, με την υπ. αριθμ. 103718/01 απόφασή του, στις 5 Δεκέμβρη του 2001.

Ο Τζιμάκος είχε συρθεί στα δικαστήρια και επειδή άνοιγε τρύπες σε μία ελληνική σημαία σε εξώφυλλο δίσκου του, αλλά επίσης αθωώθηκε.

Συνεπώς για ανάλογες υποθέσεις η ελληνική δικαιοσύνη έχει αποφανθεί. Ακόμα και οι δικαστές καταλαβαίνουν τις... ελευθερίες του πνεύματος της τέχνης.

Τώρα οι πολιτικές καταδίκες και αν το ΥΠΕΞ κρίνει σωστό να πάρει το νόμο στα χέρια του και να λογοκρίνει ένα έργο τέχνης έχει μεν δικαίωμα να το κάνει, αλλά θα κριθεί γι’ αυτό και δεν πρέπει να ξεχνά πως δημιουργεί ένα κακό προηγούμενο.

Η δικαιολογία δε ότι το ΥΠΕΞ παρενέβη επειδή η έκθεση ήταν στο προξενείο είναι προφανώς αστεία, αφού ασφαλώς και δεν θα μπορούσε να παρέμβει αν το έργο βρισκόταν σε κάποια ιδιωτική γκαλερί. Αυτό μας έλειπε.

Αντί να υπερασπιστεί, όμως, ένα έργο τέχνης που αποτελούσε φόρο τιμής στις κακοποιημένες και δολοφονημένες γυναίκες στην Ελλάδα, που είναι εκατοντάδες τα τελευταία χρόνια, επέλεξε να ακολουθήσει αυτούς που θέλουν τη γυναίκα στην κουζίνα της, κατά τα χρηστά ήθη.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr